دانلود نسخه هک شده بازی Shadow of the Beast برای PS4 – ریلیز Fugazi

بازی Shadow of the Beast اولین بار در سال ۱۹۸۹ و توسط استودیو رفلکشنز برای کنسول آمیگا منتشر شد. بازی در آن زمان هم خیلی نتوانست به اثر موفقی تبدیل شود و در بین بازی‌های بزرگ کلاسیک جایی داشته باشد. با این حال این روز‌ها شرایط به گونه‌ای شده که خبر بازسازی هریک از بازی‌های کلاسیک به دلیل خاطرات خوبی که ممکن است برای خیلی از ماها خلق کرده‌اند، می‌تواند تا حد زیادی موجب خوشحالی‌مان شود. به همین دلیل هم زمانی که استودیو هوی اسپکتروم (Heavy Spectrum Games) و سونی خبر از بازسازی این بازی دادند، انتظارات بالایی از این بازی اکشن/پلتفرمر دو‌بعدی داشتیم که به دلیل داشتن ماهیت خشن، متفاوت از دیگر بازی‌های هم سبک است. ولی پس از تجربه بازی، به این نتیجه خواهید رسید که Shadow of the Beast آن اثر رویایی که انتظارش را داشتیم نیست و از مشکلاتی رنج می‌برد که باعث می‌شوند در بهترین حالت یک بازی متوسط باشد.

طی سال‌های اخیر و به لطف پیشرفت بازی‌های ویدیویی، بازی‌های دوبعدی هم از سادگی فاصله گرفته و شاهد عرضه‌ی آثار بزرگی چون Ori and the Blind Forest، Child of Light و اخیرا Salt and Sanctuary بودیم که نه فقط از حیث گیم‌پلی، که از جنبه‌های هنری و داستانی هم بازی‌های این سبک را وارد سطحی جدید کردند و به اقتضای آن انتظارات‌مان از آثار دو‌بعدی را بالا بردند. ولی آیا Shadow of the Beast نیز هم‌تراز این آثار قرار می‌گیرند؟ خب اگر نظر ما را می‌خواهید، به جرات می‌گوییم که خیر! دلیل این امر، در وهله اول ضعف بازی در روایت داستان است؛ جایی که شما بازی را در نقش یک موجود دیو مانند با اندامی انسانی و پنجه‌های تیز آغاز می‌کنید و در همان مرحله اول شاهد دزدیده‌شدن یک نوزاد توسط ارباب‌تان هستید و بنا به دلایلی که برای فاش نشدن داستان از گفتن آن‌ها اجتناب می‌کنیم، تصمیم می‌گیرید تا برای حفظ جان این نوزاد با ارباب‌تان مبارزه کنید.

Shadow of the Beast (CUSA-02871) PS4-Fugazi

قابل اجرا بر روی Exploit 4.05 و اکسپلویت های بالاتر

این اتفاق مقدمه‌چینی خوبی برای روایت یک داستان غنی است، ولی سازندگان بازی در دادن شاخ و برگ به آن عاجز هستند و خیلی زود و بدون هیچ جذابیت خاصی این داستان به انتهای خود می‌رسد تا حس کنیم که داستان در Shadow of the Beast نه تنها خیلی نقش مثبتی ندارد، بلکه تنها عاملی است برای بردن شخصیت اصلی بازی به دنیا‌ها و جهان‌های مختلف که در آن‌ها دشمنان زیادی انتظارش را می‌کشند. از بحث داستان که بگذریم، به اصلی‌ترین رکن یک بازی ۲ بعدی یعنی گیم‌پلی می‌رسیم که «سایه‌ی دیو» به دلیل نمایش‌های هیجان‌انگیزش که مملو از خون و خونریزی بودند، حسابی در این بخش امیدوارمان کرده بود.

ولی در این بخش از بازی هم یک پارادوکس خاص بین المان‌های مختلف حاکم است که باعث می‌شود گاهی از آن لذت ببریم و گاهی هم حسابی توی ذوق‌مان بخورد؛ برای مثال، مبارزه‌های بازی که به دور از هرگونه فانتزی و به شکلی کاملا جدی و خشن جریان دارند، به خودی خود جذاب هستند؛ ولی این کمبود تنوع در حرکات شخصیت اصلی بازی است که باعث می‌شود پس از مدتی حس کنید در حال زدن مداوم کلید مربع بدون هیچ قانون خاصی هستید تا موج دشمنانی که به سمت‌تان می‌آیند تمام شود. البته در بازی یک سری حرکات ویژه هم در نظر گرفته شده که تنها عامل تنوع‌بخش به مبارزات بازی هستند. مثلا با نگه داشتن دکمه‌ی R2 به همراه یکی از ۴ کلید اکشن اصلی می‌توانید از حرکات خاصی استفاده کنید و به موجبش سلامتی یا امتیاز بیشتری کسب کنید، یا با کلیک روی قسمت لمسی کنترلر می‌توانید تمامی دشمنان حاضر در صحنه را از بین ببرید و در نهایت با زدن همزمان R1+L1 وارد یک حالت خاص می‌شوید که می‌توانید با زمان‌بندی صحیح در کلید زنی، دشمنان را خیلی سریع یکی پس از دیگری به قتل برسانید.

تضاد بعدی در مورد گیم‌پلی Shadow of the Beast به دشمنان بازی مربوط می‌شود. جایی که در آن شاهد تنوع خوبی از گونه‌های مختلف دشمنان هستیم که از سرباز‌های معمولی گرفته تا موجوداتی تخیلی را شامل می‌شوند. ولی مشکلی که در این بخش دیده می‌شود، تفاوت اندک بین این دشمنان از حیث رفتاری است. برای مثال مهم نیست دشمن شما یک سرباز باشد یا یک موجود پرنده، تنها کاری که باید برای شکست دادنش بکنید ضربه زدن متعدد به کلید مربع است و در این بین هیچ استراتژی یا تاکتیک خاصی برای از بین بردن دشمنان نیاز نیست که این امر باعث می‌شود بازی پس از مدتی مزه‌‌ی بد تکراری شدن بدهد و حسابی حوصله‌تان را سر ببرد.

تنها موردی که می‌توانید به گیم‌پلی مبارزات بازی کمی تنوع ببخشد، وجود غول‌آخر‌های جالب در آن است. این نوع دشمنان با اینکه چالش زیادی برای‌تان ایجاد نمی‌کنند، ولی حداقل مبارزه با آنان مانند روحی است که در کالبد تکراری بازی دمیده می‌شود و برای مثال کشتن اژد‌های سه سر (هایدرا) آن‌قدر جذاب است که دوست دارید چندین و چند بار آن را تکرار کنید. همچنین در بازی یک بخش فروشگاه هم وجود دارد که با استفاده از امتیازاتی که در طول بازی کسب می‌کنید، قادر به خرید آیتم‌های مختلفی از آن برای ارتقای شخصیت اصلی بازی هستید که البته این آیتم‌ها تاثیر آنچنانی در روند بازی نمی‌گذارند. همچنین از این فروشگاه می‌توانید نسخه کلاسیک بازی را هم خریداری کنید که تجربه آن خالی از لطف نیست.

منبع توضیحات : زومجی